Kadro ve sahaya diziliş bariz bir biçimde Frank'ın skorun üzerine yatma amacında olduğunu gösteriyordu.. İlk yarıda yakalanan bir iki pozisyon dışında dalga dalga gelen Madrid ataklarında iyice geriye yaslandık.. Sezon başında dream team bir hücum hattı olan bir takımın bu hale gelmesinde emeği olan başta süper ligin kasapları ve GS sağlık ekibi olmak üzere herkesin gözlerinden öpüyorum (!).. Yediğimizden 2-3 tane fazla atarız nasıl olsa rahatlığı yerini "sekerse gol olur" stresine bıraktı..
Maçın ikinci yarısının hemen başında biraz hücum etkinliği olan Elano'nun sakatlanıp yerini artık ne defans ne hücumda etkinliği olmayan Ayhan Akman'a bırakması (Emre Çolak hocam?) Galatasaray hücumunun tümüyle Arda merkezli bir hale gelmesine yol açtı.. Arda'nın da sakatlıktan yeni çıkması ve fiziksel yetersizliği 60. dakikadan sonra bariz bir şekilde göze çarptı.. Bu dakikalarda Caner'in çıkıp Arda'nın sola kaydırılması ve Emre Çolak'la hücumun biraz desteklenmesi gerekiyordu bence. Ama skorun üzerine yatma hevesi böyle bir değişikliği engelledi.. Geleceğine kesin gözle baktığımız Madrid golünden sonra (ki salak bir defans hatasından geldi) Dos Santos'un oyuna alınması gündemdeydi ancak Arda'nın yoktan varettiği bir pozisyonda (ki 90 dakika değil 900 dakika gol atamazdık normal şartlarda) gelen gol bu değişikliği engelledi.. Bence hiç de hayırlı olmadı.. Caner çok önceden çıkması gerektiğini verilmeyen bir penaltı (ilk defa mı oluyor arkadaşım?) sonrası kendisini tamamen kaybedip bir dakika arayla gördüğü iki sarı kartla kendisini attırarak gösterdi. Ki öyle ya da böyle karşı karşıya kaçırmış oldun Caner sen o pozisyonu, çünkü topu kaybetmedin elle müdahale sonrasında.. Kısacası maçın kahramanı olabilecekken belki de Galatasaray kariyerini bitirmiş oldun..
Maçın özeti iyi olan değil golcüsü olan kazandı ve bu maçı herkes şu pozisyonla hatırlayacak:
