Skoru ve oyunun gidişatı gözönüne alındığında bizlere (Manisa maçı sonrası) bir Deja Vu yaşatıldı. Emeği geçenleri "her yerinden öpüyorum"! Keşke arada en azından 4-5 maç olsaydı da daha çok heyecanlandırsaydı bu bizleri.
Kulüpler birliği başkanlığını bırakıp Fenerbahçe başkanlığına geri dönen (!) Aziz Yıldırım'a son 10 dakikadaki performansıyla selam çakan pek saygıdeğer Hüseyin Göçek'e rağmen Galatasaray dün üç puanı almayı bilmeliydi.
O yüzden kim şapkasını önüne koyup düşünecekse biraz acele etsin.
Orta sahası 90 dakika düşmeden diri kalmayı başarabilen her takım oyunumuzu bozabiliyor. Bir türlü üstünlüğümüzü rakibe kabul ettiremiyoruz. 1-0 da yetmiyor arkadaş işte. Takım defans yapamıyor bunu artık kahvedeki adam çözdü, Rijkaard sen nasıl ve neden tek forvetini 70. dakikada dışarı alıyorsun ve takımı geriye yaslıyorsun? Gördük işte iki maçta da geriye yaslanmaya çalışan takım aslında rakibe yaslanmış oluyor, öyle ya da böyle bir karambolde de çakıp puanları götürüyorlar? Kewell yorulmuş, Barış hala Almanya 2. liginde oynadığını sanıyor sen neden geldiğinden beri hemen hemen en iyi performansını ortaya koyan Elano'yu oyundan alıyorsun?
Neyse öyle oldu böyle oldu çok fazla bir şey demeye gerek yok, gol pozisyonu itibariyle bariz üstün götürdüğü bir başka maçtan da 3 puanı alamadan ayrıldı Galatasaray. Bu puan kayıplarını lig sonunda aramayacağını düşünen var mı?
No comments:
Post a Comment