gece Houston'in formda Atlanta karsisindaki direnisini gorunce "tam
zamani" diye dusundum. Atlanta, NBA'in bu sezon (bazilarinca) supriz
takimi olsa da, Persembe'nin gelisi Carsamba'dan belliydi. Gecen sene
de takim gayet iyi oynuyordu ancak gucu bir yere kadar yetmisti. Bu
sene kendilerine daha guveniyorlar ve simdilik iyi oynayan bir
Crawford faktoru var. Simdilik diyorum cunku bu tip oyunculara uzun
play-off surecinde cok da guven olmaz. Ancak Joe Johnson'in da sezon
ilerledikce vites arttiracagini dusunerek Atlanta'nin sezonu cok iyi
bir galibiyet yuzdesiyle bitirmesi kuvvetle muhtemel. Horford ve Josh
Smith icinse sadece nazar deymesin diyorum.
Houston'a gelecek olursak, herhalde bu takim tarafli tarafsiz herkesin
yuzunde bir tebessum olursturuyor olsa gerek. Acaba Ariza'nin ayagi
kirilsa da takim kimyasi ayni kalir mi? Ayni gun Battier de grip olsa?
Bence rakip yine ayni oranda cekinir Houston'dan :) Takimin en degerli
oyunculari Ariza ve Battier, daha ne denebilir ki? Herhalde 12 oyuncu
sakatlansa ve Houston sokaklarindan adam cevirseler, yine olacak bu
takim... Anlamlandirmakta gucluk cektigim bu mucizenin mimari kanimca
Adelman. Uzun yillardir suregelen Rick Carlislie hayranligima bir
sureligine ara veriyorum ve Adelman'in onunde saygiyla egiliyorum.
Surekli Phil Jackson ile mukayese edilen, nasil Jackson'in onu
baltaladigi ile ilgili n tane yazi cikan, Jackson diye biri hic olmasa
simdikinin 2 kati para kazanirdi denilen Adelman hala (bu takimla) bu
seviyede oynuyorsa, siradan bir NBA takiminda bile bulunan bir yildiz
bir iyi oyuncuyla neler yapabilir acaba? Derken aklima J-Will, Doug
Christie, Peja, Weber, Divac (ve tabii Bobby Jackson, Pollard, Corliss
Williamson) geldi. Ah be "Big Shot Bob", o top sans eseri senin eline
gelmeyecekti ki...
No comments:
Post a Comment